ไม่ว่าสาเหตุจะเป็นอะไรก็แล้วแต่ เช่น เขามีคนใหม่ เหตุผลง่ายๆ เราเข้ากันไม่ได้ หรือ อยากอยู่คนเดียว ฯลฯ ช่วงแรกๆก็ร้องไห้ รับไม่ได้ คิดถึงหนักมาก ไม่เป็นอันกินอันนอน โทรม ตาบวมเป็นปลาทอง น้ำหนักลด ไปไหนมาไหนก็เห็นแต่หน้าเขา พร่ำพรรณาว่า ชาตินี้จะไม่รักใครอีกแล้ว ฉันจะรอแต่เธอ ฯลฯ เมา ประชดชีวิต บางคนคิดถึงขั้นฆ่าตัวตาย

ช่วงนี้จะคิดถึงคนในครอบครัว หรือเพื่อนเป็นพิเศษ เพือนจะล้อมหน้าล้อมหลัง เพราะเป็นห่วง ทำให้คลายเศร้าไปได้เยอะ เพราะจะรู้สึกเหมือนกับว่าตัวเองไร้คุณค่า ไม่สมควรถูกรัก โดนทอดทิ้ง

อาทิตย์ที่สองหรือสาม จะเริ่มดีๆ ขึ้นตามลำดับ บางวันทำใจได้แล้ว ยิ้มมีความสุข เหมือนลืมเขาได้แล้ว แต่วันต่อมากลับร้องไห้เป็นเต่าเผา  เหมือนเล่นรถไฟเหาะ วันนี้ยิ้มได้ พรุ่งนี้เวิ่นเว้อ  วันนี้ลืมได้  พรุ่งนี้ยังคร่ำครวญ ไม่จำเป็นต้องตกใจ เพราะช่วงนี้เป็นช่วงกำลังปรับตัวเข้ากับโลกความเป็นจริงที่ต้องยอมรับว่า “เราเลิกกันแล้ว ต่อจากนี้ไปจะไม่มีเขาอีกต่อไปแล้ว หรืออัพเดตสถานะภาพคือโสด!!”

ไม่จะเป็นต้องเข้มแข็งตลอดเวลา เพราะหัวใจยังอ่อนแออยุ่ ค่อยๆให้หัวใจได้ปรับสภาพ ซื่อสัตย์กับตัวเองว่า ตอนนี้ยังไม่พร้อม ยังเศร้า ยังคิดถึง ไม่ต้องเสแสร้งว่าลืมเขาได้แล้ว ปล่อยให้หัวใจเป็นไปตามกลไกลตามธรรมชาติ ไม่จำเป็นต้องรีบเพื่อที่จะลืมเขา…. ทุกอย่างจะเป็นไปตามกฏของกาลเวลา

แต่พอสอง สามเดือนผ่านไป เข้าสู่ระยะเวลาเริ่มทำใจได้ ไปไหนมาไหนเริ่มชิลๆ เริ่มคิดถึงเขาน้อยลง แต่ก็ยังคิดถึงอยู่แต่ไม่ถึงกับจะเป็นจะตายเหมือนเมื่อก่อน ดูแลตัวเอง มีเพื่อนมีสังคมหลังจากอยู่แต่กับแฟนทิ้งเพื่อนฝูง และกลับมาเป็นตัวของตัวเองอีกครั้ง

บางทีเมื่อคิดถึงช่วงที่อกหัก อาจจะมานั่งหัวเราะตัวเองว่าเราเป็นได้ถึงขนาดนั้นเลยเหรอ!!! ไม่น่าทำแบบนั้นเลยเน๊อะ!!!

ถือว่าเป็นบทเรียนหนึ่งในชีวิตที่ทำให้เราได้ร้องไห้ และเรียนรู้ว่า “อกหักไม่ยักกะตาย แต่ปางตาย”   ทำให้เราได้เข้มแข็ง มีภูมิคุ้มกัน ทำให้กับมารักตัวเอง และเห็นคุณค่าของคำว่าเพื่อนและครอบครัว ทำให้รู้ว่าพวกเขารักเรา และเรามีคุณค่ามากแค่ไหน

บุญรักษาค่ะ